۱- تست های قدرتی : قدرت عضلات کمربند شانه ای و بالا تنه ( کشش بارفیکس ،شنا روی زمین ،پرتاب توپ سنگین ، بلند کردن هالتر از روی زمین)
۲- تست استقامت عضلانی : عضلات شکم (دراز نشست) استقامت عضلات بالا تنه (شنای سوئدی) استقامت عضلات پا (پرش زیگزاگ طرفین خط در یک دقیقه)
۳- تست انعطاف پذیری: تست انعطاف پذیری عضلات پشت ساق پا، پشت ران، عضلات پشتی ستون فقرات (تست کشش دست ها به پایین زانو صاف از حالت ایستاده روی نیمکت،تست کشش دستها به طرف انگشتان پا از وضعیت نشسته روی زمین و زانو)
انعطاف عضلات پشتی ستون مهرها(خوابیدن بر روی زمین و بالا آوردن سر و چانه از زمین در حالت خوابیده روی شکم)
انعطاف کمربند شانه ای و دستها (آوردن دست به طرف بالا از حالت خوابیده روی شکم)
۴- تست استقامت قلبی-تنفسی:تست ۱۲ دقیقه دویدن کوپر، تست سه دقیه شاتل ، تست پله هاروارد
۵– تست سرعت: تست دویدن سرعت در مسافت های ۱۰۰،۸۰،۶۰،۵۰،۳۰،۲۰متر
۶- تست چابکی:رفت برگشت ۹*۴ متر ۱۵*۴ متر تست ۶۰ متر مارپیچ و تست ۵/۴*۴
۷- تست هماهنگی وتعادل: تست قابلیت ثبات بدن در حالات و وضیعت های مختلف، تست هماهنگی بین چشم ودست،تست تعادل روی چوب تعادلی
در این بیماری دکمه استخوان تیبیا (یک برآمدگی برروی استخوان تیبیا درست در زیر کلاهک زانو) درگیر میشود.
عضله بزرگ جلوی ران که یک سر آن در بالا متصل به استخوان ران است در پایین زانو به این برآمدگی استخوان تیبیا متصل شده و از این طریق دو استخوان ران و تیبیا را به یکدیگر مرتبط می‌سازد.
این بیماری اغلب هر دو زانو را مبتلا ساخته و در نوجوانان از هر دو جنس بروز می‌کند. این اختلال پس از 16 سالگی ناشایع است.
یوگا و انعطاف پذیری
برخی افراد تصور می کنند که یوگا شبیه ژیمناستیک است و چون آنها مسن و دارای اندام نامتناسب و یا عضلات خشک هستند، نمی توانند تمرینات یوگا را انجام دهند. اما حقیقت این است که شما هرگز برای بهبود انعطاف پذیری بدن پیر نیستید.یوگا اثرات بسیار مثبتی بر جسم و روح دارد.
برخی تمرینات یوگا با کشش مناسب عضله همراه هستند. این تمرینات موجب آزاد شدن اسید لاکتیک تولید شده در عضلات می شوند و سبب خشکی، فشار، درد و خستگی می گردند. همچنین یوگا حرکات مفاصل را افزایش داده و موجب افزایش لغزندگی مفاصل و بهبود حرکات بدن می شود.
یوگا تنها عضلات را تقویت نمی کند بلکه موجب قوی شدن همه بافت های نرم بدن از جمله رباط ها، تاندون ها و بافت های اطراف ماهیچه می شود. صرف نظر از سطح تمرینات، فواید این ورزش در مدت کوتاهی پدیدار می شود. در یک مطالعه مشخص شد که بعد از 8 هفته از شروع تمرینات 35 درصد بهبودی در انعطاف پذیری تنه و شانه ها مشاهده می شود.
یوگا و قدرت
برخی تمرینات یوگا قدرتی بوده و به بهبود توانایی عضلات کمک می کنند. حرکات ایستاده موجب افزایش قدرت عضله پشت ران و عضلات شکم می شوند.
یوگا به بهبود حالت بدن کمک می کند
با افزایش انعطاف پذیری و قدرت، حالت بدن بهتر می شود. یکی دیگر از مزایای یوگا افزایش آگاهی بدن است. به این معنی که در صورت خمیده شدن و قوز کردن، شما سریع متوجه حالت بدن شده و آن را اصلاح می کنید.
یوگا، تمرکز و خلق وخو
بهبود توانایی تمرکز و خلق وخو از مزایای یوگا به شمار می رود. افرادی که یوگا کار می کنند اغلب خوشحال به نظر می رسند و تمرکز ذهنی خوبی دارند.در تحقیقات اخیر، اثرات یوگا بر افسردگی مورد مطیوگا تنفس را بهبود می بخشد
به دلیل تنفس عمیق در حین تمرینات یوگا، ظرفیت ریه و توانایی ورزش افزایش می یابد، اثرات آدرنالین (هورمون استرس) خنثی می شود و در نتیجه موجب تمدد اعصاب وریلکسیشن می گردد. اما یوگا شامل تمرینات هوازی مانند دویدن و دوچرخه سواری نیست.
یوگا یعنی کاهش استرس و افزایش آرامش
حتی پس از اولین جلسه کلاس یوگا، شما قادرید کم شدن استرس را حس کنید. برخی تمرینات یوگا شامل تکنیک های مدیتیشن است که موجب تنفس عمیق، تسلط بر ذهن و توقف صدای ذهن که معمولا به دلیل استرس ایجاد می شود، می گردد.
خصوصیت ضد استرس یوگا یک پاسخ بیوشیمیایی است. کاهش کاتکول آمین ها (هورمون هایی که در پاسخ به استرس و توسط غدد آدرنال یا فوق کلیوی تولید می شوند) و کاهش سطح واسطه های عصبی از جمله دوپامین، نور اپی نفرین و اپی نفرین در نتیجه تمرینات یوگا ، موجب احساس آرامش می شود.
در برخی تحقیقات به ارتباط بین یوگا و افزایش هورمون اکسی توسین اشاره شده است. این هورمون به نام هورمون اعتماد وارتباط مشهور است وموجب افزایش آرامش و بهبود ارتباط با دیگران می شود.
فواید یوگا برای قلب
یوگا موجب کاهش فشار خون و آرام شدن ضربان قلب می شود که برای بیماران مبتلا به پرفشاری خون، بیماری های قلبی- عروقی و سکته یک اثر درمانی به شمار می رود. در مطالعات بیوشیمیایی، از یوگا به عنوان یک عامل آنتی اکسیدان یاد شده است که موجب کاهش کلسترول و تری گلیسرید خون و همچنین تقویت سیستم ایمنی می شود.
اثرات یوگا بر بیماری ها
اثرات درمانی یوگا به خوبی مشخص شده اند. این ورزش موجب بهبود بیماری های مزمن از جمله آسم، کمر درد، التهاب مفاصل، بی خوابی و MS می شود.
سایر مزایای یوگا
برخی مطالعات نشان می دهند که یوگا اثرات مثبتی بر یادگیری و حافظه، کند شدن روند پیری، افزایش اعتماد به نفس، بهبود روابط و ارتقای سطح انرژی داردالعه قرار گرفته اند. این اثرات مثبت به دلیل افزایش سطح اکسیژن مغز در نتیجه تمرینات یوگا است.
دستگاه عصبی سه عمل اصلی را انجام می‌دهد:
عملکرد حسی دستگاه عصبی عبارت است از جمع‌آوری اطلاعات از گیرنده‌های حسی که وضعیت داخل و خارج بدن را درک می‌کنند. سپس این اطلاعات به‌وسیله‌ی عصب‌ها و نورون‌های آوران و به‌منظور پردازش بیشتر به دستگاه عصبی مرکزی (CNS) مخابره می‌شوند.
عمل هماهنگی نتیجه‌ی عبور مقادیر زیادی از اطلاعات حسی از درون دستگاه عصبی مرکزی در هر زمان میباشد. این اطلاعات بررسی شده، با یکدیگر مقایسه می‌شوند و سپس برای تصمیم‌گیری مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین ممکن است این اطلاعات در حافظه ذخیره شده و یا به دست فراموشی سپرده شوند. عمل هماهنگی در بخش ماده‌ی خاکستری مغز و نخاع صورت گرفته و توسط نورون‌های رابط انجام میشود. تعداد زیادی از نورون‌های رابط همراه با هم کار کرده و شبکه‌های پیچیده‌ای را ایجاد می‌کنند که این قدرت پردازشی را ایجاد می‌کند.
زمانی که شبکه‌ی نورون‌های رابط در دستگاه عصبی مرکزی اطلاعات حسی را پردازش کرده و در مورد پاسخ مناسب تصمیم گرفتند، نورون‌های وابران را تحریک می‌کنند. نورون‌های وابران (که با نام نورون‌های حرکتی نیز شناخته می‌شوند)، سیگنال‌های عصبی را از ماده‌ی خاکستری دستگاه عصبی مرکزی و از طریق اعصاب دستگاه عصبی محیطی، به سلول‌های هدف منتقل می‌کنند. سلول‌های هدف ممکن است عضله‌ی صاف، قلبی، اسکلتی و یا بافت یک غده باشند. سپس سلول‌های هدف یک هورمون را ترشح کرده و یا بخشی از بدن را حرکت می‌دهند
اکثر بخش‌های دستگاه عصبی از دو نوع سلول تشکیل شده است: نورون‌ها و سلول‌های نوروگلیا
نورون‌ها که با نام سلول‌های عصبی نیز شناخته می‌شوند، با انتقال سیگنال‌های الکتروشیمیایی با بخش‌های مختلف بدن ارتباط برقرار می‌کنند. نورون‌ها به دلیل داشتن زوائد سلولی بلند که از جسم سلولی آنها منشعب می‌شوند نسبت به دیگر سلول‌های بدن متفاوت به نظر می‌رسند. زائده‌های انتقال‌دهنده‌ی بلندی به نام آکسون از جسم سلولی منشعب می‌شوند که سیگنال‌ها را به دیگر نورون‌ها و یا سلول‌های هدف منتقل می‌کنند.
نوروگلیا که با نام سلول گلیال نیز شناخته میشود، به‌عنوان سلول "کمک‌کننده" در دستگاه عصبی کار می‌کند. هر نورون در بدن تقریباً توسط 6 تا 60 سلول نوروگلیا احاطه شده است که وظیفه‌ی محافظت، تغذیه و عایق کردن آن را انجام می‌دهند.مغز؛اندام نرم و چین خورده با وزن حدود یک و نیم کیلوگرم در درون حفره‌ی سر جای گرفته و توسط استخوان‌های جمجمه محافظت میشود. تقریباً 100 میلیارد نورون در مغز وجود دارند که مرکز اصلی کنترل بدن را تشکیل می‌دهند. مغز و نخاع به همراه یکدیگر سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می‌دهند که در آن اطلاعات مورد پردازش قرار گرفته و پاسخ مناسب ایجاد میشود. مغز، مرکز عملکردهای مهم مغزی مانند هوشیاری، حافظه، برنامه‌ریزی و اقدامات اختیاری، عملکردهای دیگر بدن مانند تنظیم تنفس، ضربان قلب، فشار خون و هاضمه را نیز کنترل می‌کند.نخاع: یک دسته طولانی و نازک از نورون‌هاست که اطلاعات را در درون حفره‌ی ستون فقرات که از بصل النخاع شروع شده و تا ناحیه‌ی کمر ادامه دارد منتقل می‌کند. در ناحیه‌ی کمر، نخاع به دسته‌های مختلف عصبی به نام اعصاب دم اسبی (به دلیل شباهت ظاهری آن را دم اسب) منشعب میشود که تا استخوان خاجی و استخوان دنبالچه ادامه دارند. ماده‌ی سفید در نخاع به‌عنوان انتقال‌دهنده‌ی اصلی سیگنال‌های عصبی از مغز به بدن عمل می‌کند. ماده‌ی خاکستری نخاع وظیفه‌ی هماهنگی بین محرک‌ها و رفلکس‌ها را بر عهده دارد.اعصاب به دسته‌هایی از آکسون ها در دستگاه عصبی محیطی (PNS) گفته میشود که به‌عنوان بزرگراه‌هایی برای اطلاعات عمل کرده و سیگنال‌های عصبی را بین مغز و نخاع و دیگر مناطق بدن جابجا می‌کنند. هر نورون عصبی در یک غلاف از بافت پیوندی به نام اندونوریوم پیچیده شده است. آکسون های مجزای هر نورون به گروه‌هایی به نام فاسیکل تبدیل شده و درون غلافی به نام پری نوریوم پیچیده می‌شوند. در نهایت تعداد زیادی از این فاسیکل ها در کنار هم قرار گرفته و توسط اپی نوریوم در بر گرفته می‌شوند و عصب کامل را تشکیل می‌دهند. پیچیده شدن اعصاب درون بافت پیوندی از آنها محافظت کرده و سرعت انتقال پیام آنها را نیز افزایش می‌دهد.
مایع مغزی نخاعی عملکردهای حیاتی مختلفی را برای دستگاه عصبی مرکزی انجام می‌دهد:
تمامی اندام‌های حسی موجود در بدن جزئی از دستگاه عصبی می‌باشند. مواردی که به‌عنوان حواس خاص شناخته شده‌اند – مانند دید، مزه، بو، شنوایی و تعادل – توسط اندام‌های تخصص یافته‌ای مانند چشم، جوانه‌های چشایی و اپی تلیوم بویایی درک می‌شوند. گیرنده‌های حسی برای حواس عمومی مانند لمس، دما و درد تقریباً در کل بدن یافت می‌شوند. تمامی گیرنده‌های حسی بدن به نورون‌های آوران متصل‌اند که اطلاعات حسی آنها را به دستگاه عصبی مرکزی منتقل می‌کنند تا مورد پردازش قرار بگیرد.
مغز و نخاع همراه با هم دستگاه عصبی مرکزی را تشکیل می‌دهند. دستگاه عصبی مرکزی به‌عنوان مرکز کنترل بدن عمل کرده و کارهایی مانند پردازش، حافظه و تنظیمات را بر عهده دارد. دستگاه عصبی تمامی اطلاعات حسی ارادی و غیرارادی را از گیرنده‌های حسی دریافت می‌کند تا از شرایط درونی و برونی بدن مطلع باشد. با استفاده از این اطلاعات، دستگاه عصبی مرکزی تصمیم به انجام کارهایی به‌طور ارادی و یا غیرارادی می‌گیرد که هومئوستازی بدن را حفظ کرده و باعث بقای بیشتر آن می‌شوند. دستگاه عصبی مرکزی همچنین مسئول عملکردهای مهم سیستم عصبی مانند زبان، خلاقیت، بروز دادن احساسات و شخصیت است. مغز مرکز فهم و آگاهی بوده و تعیین می‌کند که ما به‌عنوان یک فرد، چه کسی هستیم.
دستگاه عصبی محیطی (PNS) شامل تمامی بخش‌های سیستم عصبی در خارج از مغز و نخاع میباشد. این بخش‌ها عبارت‌اند از تمامی اعصاب مغزی و نخاعی، گانگلیون ها یا عقده‌های عصبی و گیرنده‌های حسی.
دستگاه عصبی پیکری (SNS) شاخه‌ای از PNS است که شامل تمامی اعصاب وابران ارادی میباشد. دستگاه عصبی پیکری تنها بخش از دستگاه عصبی محیطی است که به‌طور ارادی کنترل میشود و مسئول تحریک عضلات اسکلتی در بدن میباشد.
دستگاه عصبی خودمختار (ANS) شاخه‌ای از دستگاه عصبی محیطی است که شامل تمامی نورون‌های وابران غیرارادی میباشد. دستگاه عصبی خودمختار، عملگرهای غیرارادی مانند بافت عضلات احشایی، عضلات قلبی و بافت غده‌ای را کنترل می‌کند.
دستگاه عصبی روده‌ای (ENS) بخشی از دستگاه عصبی خودمختار (ANS) است که مسئول تنظیم فرایند هضم و کنترل اندام‌های مربوط به آن است. دستگاه عصبی روده‌ای سیگنال‌هایی را از طریق اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک دستگاه عصبی خودمختار از دستگاه عصبی مرکزی دریافت می‌کند که به تنظیم فعالیت‌های آن کمک می‌کنند. بااین‌حال، دستگاه عصبی روده‌ای در اکثر موارد از دستگاه عصبی مرکزی مستقل بوده و بدون ورودی‌های خارجی می‌تواند عملکرد خود را ادامه دهد. به همین دلیل، معمولاً به دستگاه عصبی روده‌ای "مغز روده‌ها" یا "مغز دوم" بدن نیز گفته میشود. دستگاه عصبی روده‌ای یک سیستم بسیار بزرگ است – تعداد نورون‌های موجود در دستگاه عصبی روده‌ای تقریباً با نخاع برابر است. بهترین منبع کتاب فیزیولوژی پزشکی گایتون هال جلد دوم می باشد.
درباره این سایت